„albowiem nie ma nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajnego, o czym by się dowiedzieć nie miano” Mateusza 10:26

Ostatnimi czasy chodzę mocno wkurzona. Dowiaduję się o ludziach, których wydawało mi się, że ich znam, rzeczy nie do zaakceptowania. Przeraża mnie ludzka nieczułość, egoizm i ... głupota. Sytuacja do tego stopnia zaburza moje funkcjonowanie, a poziom stresu wzrasta na tyle wysoko, że zaczynam podupadać na zdrowiu. Dzisiaj obudziłam się z podniesioną temperaturą, a to oznacza, że nie jest dobrze. Próbuję modlić się o te wyprowadzające mnie z równowagi sprawy, lecz póki co, nie doznaję ukojenia. Miotam się pomiędzy "świętym" oburzeniem, a potrzebą okazywania łaski i zrozumienia dla ludzkiej niedoskonałości, bo przecież sama jestem daleka od bycia doskonałą. Jestem raz wyżej raz niżej, niesiona na fali gniewu, zadziwiona jego niszczycielskim działaniem, a myśli, które powstają pod jego wpływem są niezwykle mroczne, przerażające i złe. I coraz bardziej boję się tego, co siedzi w moim wnętrzu... Chcę wołać do Niego, lecz każda część mego ciała wrzeszczy, że nie mogę prosić o to, o co chcę Go prosić. Wiem, że Bóg wsłuchuje modlitw, więc postanawiam, że będę się modliła o prawdę i o to, aby Boża obietnica odpłaty wypełniła się szybko. W końcu to takie ludzkie pragnąć sprawiedliwości...

„Przewodnikowi chóru, z grą na fletach. Psalm Dawidowy

Usłysz, Panie, słowa moje,

Przejmij się westchnieniem moim,

Zważ na głos błagania mego,

Królu mój i Boże mój, bo modlę się do ciebie.

Panie, od rana racz słuchać głosu mego;

Rano przedkładam ci ofiarę i wyczekuję.

Albowiem Ty nie jesteś Bogiem, który chce niegodziwości,

Zły nie może z tobą przebywać.

Nie ostoją się chełpliwi przed oczyma twymi,

Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość.

Zgubisz kłamców,

Zbrodniarzami i obłudnikami brzydzi się Pan.

Lecz ja dzięki obfitości łaski twojej wejdę do domu twego,

Skłonię się ku świętemu przybytkowi twemu w bojaźni przed tobą.

Panie, prowadź mnie według sprawiedliwości swojej,

Ze względu na wrogów moich

Wyrównaj przede mną drogę twoją!

Nie ma bowiem w ustach ich szczerości,

Wnętrze ich, to zguba!

Otwartym grobem jest gardło ich!

Językiem swym schlebiają.

Ukarz ich, Boże, Niech padną przez własne knowania.

Z powodu licznych przestępstw odtrąć ich,

Gdyż zbuntowali się przeciwko tobie.

Lecz rozradują się wszyscy, którzy tobie ufają,

Będą się głośno weselić na wieki;

Ty będziesz ich osłaniać, a ci, którzy miłują imię twoje, będą się radować tobą.

Bo Ty, Panie, błogosławisz sprawiedliwego,

Osłaniasz go życzliwością jakby tarczą.”

Księga Psalmów 5:1-13